Dzień siódmy

Na pożegnanie przełęcz w Austrii w strugach deszczu...
Fernpass - 1210 m n.p.m.

Dzień szósty

Piękna przełęcz, najpiękniejsza trasa.

Albulapass - 2315 m n.p.m.

Dzień piąty

Kolejna przełęcz...

Oberalpass - 2046 m n.p.m.

Dzień czwarty

Apetyt rośnie...

Nufenenpass - 2478 m n.p.m.

Gotthardpass - 2091 m n.p.m.

Dzień trzeci

Kolejna przełęcz. Pierwsza honorna!
Grimselpass - 2165 m n.p.m.

Dzień drugi

Deszcz, deszcz, deszcz.... Mimo to udało się zdobywam kolejną przełęcz!
Brunigpass - 1007 m n.p.m.

Dzień pierwszy

Zdobyłam swoją pierwszą przełęcz!!! Wprawdzie nie honorna, ale przełęcz.
Hauensteinpass - 690 m n.p.m.

Alpejska przygoda - prolog :)

Jeśli ktoś w ubiegłym roku, a nawet na początku tego roku, powiedziałby mi, że pojadę w Alpy i zdobędę "honorne" przełęcze (tj. ponad 2 tysięczne), odpowiedziałabym, że marzenia są po to aby marzyć, a nie po to by się spełniać. A jednak.... Przeżyłam piękną przygodę - 7 niepowtarzalnych dni w towarzystwie wyjątkowych osób.Celem naszej wyprawy była Szwajcaria.
Dla mnie przygoda zaczęła się 21 czerwca o godz. 8.25 na dworcu w Lublinie, peron nr 1. O godz. 17.30 byłam na miejscu spotkania ze znajomymi. Powitanie, żarty z pokaźnych sakw, ostatnie zakupy, nocleg w hotelu i powracające pytanie, czy dam radę, czy podołam trudom jazdy w górach. Następnego dnia wstaję przed godz. 4.00. Mimo, że jedziemy tylko we troje, robię kanapek jak dla wojska. Jak się później okazało moi znajomi również zostali zaopatrzeni w kanapki na drogę. O godz. 6.00 odjeżdża nasz pociąg.
Pierwsza przesiadka w Berlinie. Zanim dotrzemy do Bazylei będziemy się przesiadać jeszcze kilka razy. Podróż przebiega bardzo przyjemnie, choć nie brakuje emocji. Kto by się spodziewał, że niemieckie pociągi mają opóźnienia, a my przecież musimy zdążyć na kolejny pociąg. Szczęście nas jednak nie opuszcza - mimo spóźnień pociągów jedziemy zgodnie z planem. Zmęczenie daje o sobie znać i ostatni odcinek naszej trasy przesypiam. Podobno w tym czasie w pociągu było bardzo gwarno - na jednej ze stacji wsiadła duża grupa rozbawionej młodzież. Przed godz. 1.00 wysiadamy na dworcu w Bazylei. Wskakujemy w rowerowe ciuchy i ruszamy na nocne zwiedzanie.
Jesteśmy oczarowani miastem. Ono żyje mimo późnej pory, a może to była wczesna pora. Na ulicach mnóstwo młodzieży, też na rowerach :) Za miastem pierwsze śniadanie na obczyźnie, pierwsza próba naszych kuchenek gazowych. Gotujemy wodę, parzymy kawę i herbatę i jemy polskie kanapki. Mży deszcz. Podejmujemy decyzję - jedziemy zanim się rozpada, a w trasie zatrzymamy się, rozbijemy namiot i zdrzemniemy się godzinkę.

Ruszamy w nieznane :) Pierwszy cel Lucerna.

Tu tak na prawdę zaczyna się nasza alpejska przygoda. W ciągu kolejnych dni przejedziemy w sumie 647,48 km. Zdobędziemy 5 przełęczy ponad 2 tysięcznych, przejedziemy w pionie 10 km, będziemy nocować na dziko na dachu garaży straży pożarnej, w domku do remontu, pod mostem na wysokości 2 tysięcy metrów w temperaturze 0 stopni, za "Lidlem", na łące u podnóża gór, na campingu i hostelu za magiczną kwotę 75 euro za dwa pokoje, będziemy jechać w deszczu, pod wiatr i w słońcu, będziemy zachwycać się pięknymi drogami widokowymi, wijącymi się serpentynami, niesamowitymi wiaduktami zawieszonymi między górami..... Jeszcze wtedy nie wiedziałam jak będzie pięknie i niesamowicie :)

......

Prawie jak M...

Od kilku dni jestem pod dużym wrażeniem nowego rekordu Misiacza. Misiacz wsiadł na rower i ot tak przejechał 360 km :) Wpis na listę jego znajomych zobowiązuje, więc dziś po pracy, wsiadłam na rower i ot tak, prawie jak Misiacz zrobiłam .... kolejną setkę w tym sezonie ;)
Jeszcze raz gratuluję Misiaczowi. Pawle jesteś wielki! Twój rekord jest inspiracją i wyzwaniem dla takich maluczkich rowerzystów, jak ja :))))