Wycieczki
| Dystans całkowity: | 10256.82 km (w terenie 502.00 km; 4.89%) |
| Czas w ruchu: | 396:58 |
| Średnia prędkość: | 22.77 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 58.18 km/h |
| Liczba aktywności: | 83 |
| Średnio na aktywność: | 123.58 km i 6h 12m |
| Więcej statystyk | |
Powitanie Nowego Roku
-
DST
102.30km
-
Czas
04:15
-
VAVG
24.07km/h
-
VMAX
40.35km/h
-
Temperatura
4.0°C
-
Sprzęt Specialized
-
Aktywność Jazda na rowerze
Obudziłam się po godz. 7.00. Wyjrzałam przez okno - pochmurno, ale nie pada. Sprawdziłam aplikację pogodową - przed południem będzie padać. Nie miałam problemu z procesem decyzyjnym. Jadę. Powitam Nowy Rok rowerowo! Niech to będzie dobry znak na nadchodzące miesiące!
Skoro ma padać, bezpiecznie będzie pokręcić się dookoła domu. Wybór jest oczywisty - ścieżka wzdłuż wojewódzkiej. Skręcę tu, skręcę tam i może być całkiem ciekawie.
Parczew. Kilka lat temu przeprowadzono rewitalizację rynku. Piękne stare drzewa i fontannę zastąpiono betonozą...
Betonoza w wydaniu Bożonarodzeniowym 
Podobno młodym podoba się nowy rynek. Mi nie bardzo. Fajnie było rozsiąść się z lodami na ławeczce w cieniu pod drzewem. Teraz też można usiąść na ławce, ale to już nie to.
Wróciłam na ścieżkę. Jadę do Lubartowa. Jednak nie byłabym sobą, aby gdzieś nie skręcić. Za Parczewem odbiłam w drogę nr 814. Przejechałam 7 km i zrobiłam zawrotko-nawrotkę. 
To już Lubartów. Pałac Sanguszków. Jego historia sięga XVI wieku i wiąże się wojewodą lubelskim i ruskim - Piotrem Firlejem, który w 1534 r. na podstawie przywileju lokacyjnego nadanego przez króla Zygmunta I, zakłada miasto zwane Lewartowem i rozpoczyna budowę zamku obronnego. Po śmierci ojca posiadłość obejmuje, syn Mikołaj, a po jego śmierci dobra lewartowskie wraz z zamkiem przechodzą na własność Mikołaja Kazimierskiego, który był ożeniony z Elżbietą Firlejówną. W 1643 r. właścicielem majątku zostaje ks. Władysław Dominik Zasławski, a w 1678 r. posiadłość otrzymuje w spadku ks. Dymitr Jerzy Korybut Wiśniowiecki. Po jego śmierci w 1688 r. majątek przechodzi w ręce marszałka wielkiego koronnego Józefa Karola Lubomirskiego. W 1693 r. zamek zostaje przebudowany według projektu Tylmana z Gameren. Podczas wojny północnej zamek zostaje częściowo zniszczony. W 1705 r. księżna Maria Lubomirska wnosi w posagu majątek lewartowski księciu Pawłowi Karolowi Sanguszce. W 1710 r. po śmierci żony miasto i zamek przejmuje książę Sanguszko i przeprowadza przebudowę zamku na barokową rezydencję. Prace budowlane prowadzi Paweł Antoni Fontana, który jest nadwornym architektem księcia. W 1744 r. na mocy przywileju Augusta III następuje zmiana nazwy miasta Lewartów na Lubartów. Od 1839 r. pałac bardzo często zmienia właścicieli, którymi są min: Bank Polski, Stanisław Mycielski, ponownie Bank Polski, Ludwik Grabski. W 1925 r. pałac wraz z ogrodem zostaje zakupiony przez zgromadzenie zakonne Braci Kresowych, którego celem było utworzenie tutaj zakonu i szkoły. W 1933 r. w rezydencji pałacowej wybucha pożar, który niszczy całe wnętrze i dach budynku. Ruiny pałacu z ogrodem w latach 1935-1938 wykupuje Zarząd Miejski. W okresie okupacji następuje dalsza dewastacja budynku. Dopiero w 1947 r. podjęto się kompleksowej odbudowy całego obiektu. Prace przy odbudowie pałacu i rekonstrukcji parku trwają, aż do końca lat 70 tych XX wieku. Obecnie pałac jest siedzibą władz powiatu i miasta.
W oddali widać Bazylikę mniejszą św. Anny. Zbudowana w stylu barokowym w latach 1733-1738, wg projektu Pawła Antoniego Fontany. Fundatorem kościoła był Paweł Karol Sanguszko.
Ponownie wracam na ścieżkę. Na liczniku mam 65 km, a do domu 31 km. Dojeżdżam do swojej drożyny i... nie skręcam, jadę dalej ścieżką. Grzechem byłoby nie dokręcić do setki. Robię kolejną nawrotko-zawrotkę. Wczoraj było 101 km, to dziś może ciut więcej? Niech to będzie ROK na 102!
Dwa km przed domem zaczęło mżyć. Prognoza się sprawdziła, ale ja zdążyłam przed deszczem powitać Nowy Rok setką na rowerze :) Życzę sobie i wszystkim chorym na cyklozę pięknych rowerowych dni w 2024 r.
Kategoria Wycieczki
Piknik nad jeziorem Firlej
-
DST
72.41km
-
Temperatura
28.0°C
-
Sprzęt Scott
-
Aktywność Jazda na rowerze
Koleżanka zaprosiła mnie na rowerową wycieczkę nad jezioro w Firleju. Jechała ze swoimi znajomymi z grupy rowerowej. Pojechałam. Było fajniej niż fajnie :)
My na ścieżce przy wojewódzkiej :)
Odpoczynek na drewnianym moście na rzece Wieprz w Serocku
Moja ekipa :)
Nad jeziorem tłumy
Piknikowe pogaduchy
Było super. Liczę, że ciąg dalszy nastąpi :)
Kategoria Wycieczki
Dookoła Tatr - dzień trzeci - Nižná - Nowy Targ
-
DST
49.91km
-
Czas
02:05
-
VAVG
23.96km/h
-
VMAX
42.00km/h
-
Temperatura
28.0°C
-
Sprzęt Gravel
-
Aktywność Jazda na rowerze
To już ostatni dzień naszej wycieczki. Do Nowego Targu pozostało +- 50 km.
Ruszamy ze wsi Nižná. Drogą główną dojeżdżamy do Trsteny, a stąd ścieżką rowerową aż do Nowego Targu. Ścieżka rowerowa jest rewelacyjna!!! Nie mogłam się powstrzymać. Nie jadę - gonię, pędzę :) Ścigamy się z Iżim. Wspomnienia ożyły :)
Kategoria Wycieczki
Dookoła Tatr - dzień drugi - Svit - Nižná
-
DST
124.67km
-
Czas
06:12
-
VAVG
20.11km/h
-
VMAX
56.68km/h
-
Temperatura
30.0°C
-
Sprzęt Gravel
-
Aktywność Jazda na rowerze
Drugi dzień naszej wycieczki dookoła Tatr zapowiada się obiecująco. Poranek jest słoneczny. To zwiastun pogodnego dnia. Główną atrakcją są oczywiście Tatry :)
Startujemy z miasta Svit, stamtąd północnym skrajem Tatr Niżnych do Liptowskiego Mikulaszu. Następnie jedziemy przez góry Choczańskie, by zjechać na Pogórze Orawskie i stąd doliną rzeki Orawy dojeżdżamy do wioski Nižná.
Oravský hrad
Kategoria Wycieczki
Dookoła Tatr - dzień pierwszy - Nowy Targ - Svit
-
DST
120.13km
-
VMAX
47.36km/h
-
Temperatura
30.0°C
-
Sprzęt Gravel
-
Aktywność Jazda na rowerze
Znajomi zaprosili mnie na wycieczkę dookoła Tatr. Zrobimy dłuższą pętlę i góry będziemy oglądać z dalszej perspektywy. Trasa podzielona jest na trzy dni. Start i meta w Nowym Targu.
Dzisiejsza prognoza pogody nie napawa optymizmem. Na trasie, około godz. 14.00 mamy odbyć krótkie spotkanie z deszczem :) Ale, czy to jakiś problem? Nie po stokroć NIE!!! Po moim wakacyjnym wyjeździe w Alpy, który niespodziewanie zakończył kierowca Flix Busa na dworcu we Wrocławiu, nawet prognoza ulewnej burzy nie byłaby w stanie osłabić mego rowerowego apetytu.
Ruszamy :)
Jedziemy ścieżką wzdłuż Dunajca nad jezioro Czorsztyńskie. Następnie wjeżdżamy na przełęcz Zdziarską, a potem zjazd do Kežmaroka i Popradu. 
Ścieżka wzdłuż Dunajca. Mgliście i urokliwie :)
Barierkowe szaleństwo :)
Widok niczym z pocztówki z Hebrydów
Ścieżka wzdłuż Jeziora Czorsztyńskiego
Zamek Czorsztyn
Zamek Niedzica
Urokliwe drewniane domy we wsi Osturňa na Słowacji
Na przełęcz Zdziarską wjeżdżamy w deszczu. Nie padało - lało :)
Ścieżka rowerowa z Kežmarok do Popradu
Tatry
Kategoria Wycieczki
Wspomnień czar
-
DST
24.68km
-
Temperatura
30.0°C
-
Sprzęt Scott
-
Aktywność Jazda na rowerze
Pamięć to piękny dar. Dzięki niej możemy przenieść się w krainę dzieciństwa. Cudowne, beztroskie lata. Wspólnie z kuzynem wybrałam się na wycieczkę śladami małej Basi - drogami, które przemierzałam jako mały bąbel idąc do cioci Halinki, cioci Stasi, lub idąc z babcią do jej koleżanki. Miałam 8-9 lat, a babcia pozwalała mi na samotne wyprawy przez las. Czy dzisiaj byłoby to możliwe?
Nie jechałam tymi drogami kilkadziesiąt lat. Jak dobrze jest w codziennym pędzie zatrzymać się na krótką chwilę i wrócić wspomnieniami do przeszłości. To była piękna wycieczka :)
Kategoria Wycieczki
Goniąc miesięczniaczka
-
DST
156.81km
-
Czas
06:05
-
VAVG
25.78km/h
-
VMAX
40.55km/h
-
Temperatura
22.0°C
-
Sprzęt Specialized
-
Aktywność Jazda na rowerze
Do miesięczniaczka pozostało jedynie +-200 km. Tak mało i tak dużo... Byłby to pierwszy miesięczniaczek (tj. 1000 km w miesiącu) od bardzo dawna. Jest niedziela, pogoda sprzyja, nic tylko jechać i zbliżyć się do miesięczniaczka. Miesięczniaczek, miesięczniaczek, miesięczniaczek..., a przecież obiad sam się nie przygotuje. I tak od rana. Mama nie wytrzymała - "O co chodzi z tym MIESIĘCZNIACZKIEM?!" Starszy tylko pobłażliwie się uśmiechał. Rozwinęłam się z miesięczniaczkową opowieścią... Skapitulowali :) Dali mi urlop na gotowanie - "Jedź i przestań marudzić!!!". Nie musieli powtarzać dwa razy!!! Jadę!!! Tylko dokąd, jakimi drogami?! Nie wiem. A może... Tak, wykorzystam marzenie/pomysł Logina i pojadę zupełnie spontanicznie, bez planu i celu - spodoba mi się droga, to odbiję na nią. Ot, taka Loginowa antywyprawka :)
Jedno co wybieram to rower - Spec i kierunek - Radzyń Podlaski.
Podoba mi się droga prowadząca do Czemiernik - odbijam.
Często moje rowerowe ślady prowadzą do Czemiernik. Podoba mi się kościół, pałac, mury. To takie wdzięczne obiekty fotograficzne. Wielokroć opisywałam je na blogu. 
Kościół św. Stanisława w Czemiernikach
Pałac Firlejów w Czemiernikach
Pozostałości fortyfikacji bastionowych w Czemiernikach
Za każdym razem, gdy przejeżdżam prze Czemierniki ożywają wspomnienia. Po raz pierwszy przyjechałam tu z ojcem. Byłam wówczas nastolatką. Rodzice postanowili wyposażyć swoją córkę w kożuch na zimę :) W Czemiernikach miał pracownię bardzo dobry kuśnierz. Pamiętam, jaka byłam zachwycona krętą uliczką biegnącą wzdłuż murów i samymi murami. Potem była wycieczka szkolna, a ileś lat po - przyjechaliśmy do Czemiernik z Młodym, który był jeszcze Małym, na rowerową wycieczkę. Pałac obejrzeliśmy jedynie z daleka, należał już do osoby prywatnej i nie był udostępniony do zwiedzania. Mały był bardzo dzielny, pedałował dziarsko. Piękne wspomnienia.
Zataczam kółeczko i wracam do drogi głównej prowadzącej do Radzynia. Droga jest urokliwa, prowadzi przez las. 
Droga za Czemiernikami
Nie chce mi się jechać na zakładkę, drogą, którą jechałam jakiś czas wcześniej. Zatem - pokonuję kilkadziesiąt metrów i odbijam na skrzyżowaniu w kolejną drogę. Tą drogą nie jechałam lata świetlne. Omijałam ją pomykając na rowerze z powodu koszmarnego asfaltu. Niespodziewajka! Piękny, gładziutki asfalcik!
Droga do Radzynia Podlaskiego
W Branicy Radzyńskiej moją uwagę przykuwa tablica z napisem "Pałac w Branicy". Jak ja mało znam swoje tereny. Jest okazja, aby to nadrobić :)
Pałac w Branicy Radzyńskiej
Branica Radzyńska po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach z 1470 r. pod nazwą Branicza i położona była dokładnie na granicy Korony z Wielkim Księstwem Litewskim. Jej nazwa wywodzi się od nazwiska ówczesnych właścicieli - Branickich. Na przestrzeni wieków Branica zmieniała właścicieli. Za czasów panowania króla Jana Kazimierza II Wazy przeszły na krótko w ręce pułkownika królewskiego, Henryka Denhoffa (1630-1667), a następnie Stanisława Antoniego Szczuki, sekretarza króla Jana III Sobieskiego. Stanisław Antoni Szczuka ożenił się z Konstancją Marią Anną Potocką i miał z nią trzech synów i dwie córki. Starsza z nich, Wiktoria wyszła za mąż za Jana Stanisława Kątskiego. Ich jedyna córka, Marianna, wychodząc za mąż w 1741 r. za Eustachego Potockiego wniosła mu w wianie między innymi Branicę Radzyńską. Podczas przebudowy pałacu w Radzyniu, której podjął się Eustachy Potocki, skromny dwór w Branicy pełnił funkcję podmiejskiej rezydencji. Na przełomie XVIII i XIX wieku dobra radzyńskie znalazły się w posiadaniu Sapiehów z Kodnia. W 1817 r. księżna Anna Zofia Sapieżanka Kodeńska, wychodząc za mąż za księcia Adama Jerzego Czartoryskiego, wniosła Radzyń wraz z Branicą Radzyńską do rodziny Czartoryskich. W 1834 r. Branica stała się własnością rodziny Korwin Szlubowskich. Stanisław Florian Szlubowski w 1884 r. wybudował w Branicy siedzibę pałacową. Podczas działań wojennych pałac i zabudowania gospodarcze nie zostały uszkodzone. Pałac wraz z parkiem przeznaczono na siedzibę szkoły podstawowej, która korzystała z niego do września 2018 r.
Pałac jest opustoszały. Powoli popada w ruinę. Teren wokół pałacu porośnięty jest wysoką trawą. Szkoda.
Dojeżdżam do Radzynia Podlaskiego i odbijam w drogę nr 63. Jadę trasą mego treningowego kółeczka. 
Droga nr 63
Czemierniki i pałac w Branicy przywołały w mojej pamięci wspomnienia. Wiem dokąd poprowadzi moja droga - zajrzę do pałacu Czetwertyńskich w Milanowie. 
Pałac powstał około 1840 r. Wanda Potocka hr. Caboga odziedziczyła Milanów, a kiedy jej córka z pierwszego małżeństwa Maria Uruska wyszła za mąż za Włodzimierza ks. Czetwertyńskiego, zaproponowała młodym objęcie Milanowa. Książę rozbudował pałac w latach 1872 - 1874 według projektu Franciszka Marii Lanciego lub jego syna Witolda. W pałacu mieściło się LO im. Marii Konopnickiej, moje liceum :)
Niestety tablica zawieszona na furtce oznajmia, że nieupoważnionym wstęp wzbroniony. Cóż, jadę dalej.
Pogoda prowokuje do spaceru nad jeziorem. Więc - kierunek Jezioro Białe w Białce.
Jezioro Białe w Białce
Z Białki cofam się do swojej leśnej ścieżki. Dawno tędy nie jechałam. 
ścieżka przez Lasy Parczewskie
Jak dobrze jest znowu TU być. Niech ta przejażdżka trwa i trwa, bez końca.
Zbliżam się do wyjazdu ze ścieżki. Nie wiem, czy na drodze głównej mam odbić w lewo, czy w prawo. Dojeżdżam i już wiem. Odbijam w lewo, pojadę trasą mego ulubionego przydomowego kółeczka. Niech wspomnienia ożyją po raz kolejny. Nie żałuję wyboru, bo Tyśmienicę zasiedliły bociany. Niesamowity widok.
Do domu coraz bliżej. Wracam ścieżką wzdłuż mojej wojewódzkiej :)
ścieżka przy wojewódzkiej
Dojechałam. Jestem w domu. To była piękna wycieczka. Wspomnienia ożyły i do miesięczniaczka coraz bliżej :)
Kategoria Wycieczki
Szczecin-Barlinek-Stargard
-
DST
284.34km
-
Czas
12:50
-
VAVG
22.16km/h
-
VMAX
43.40km/h
-
Temperatura
14.0°C
-
Sprzęt Gravel
-
Aktywność Jazda na rowerze
Start-Szczecin-Most Długi
Kategoria Wycieczki
Dookoła Puszczy Bukowej
-
DST
84.97km
-
Czas
04:08
-
VAVG
20.56km/h
-
Temperatura
14.0°C
-
Sprzęt Gravel
-
Aktywność Jazda na rowerze
Droga rowerowa do Płoni
Droga rowerowa do Płoni
Droga rowerowa do Płoni
Droga rowerowa do Kołbacza
Droga rowerowa do Kołbacza
Gryfino
Lodziarnia w Gryfinie
Droga po niemieckiej stronie za Gryfinem
Szlak Bielika
Szlak Bielika 
Droga z Moczył do Siadła Dolnego
Siadło Dolne
Kategoria Dalej od domu, Wycieczki
Majowy Kazimierz Dolny
-
DST
229.60km
-
Czas
09:44
-
VAVG
23.59km/h
-
VMAX
55.24km/h
-
Temperatura
16.0°C
-
Sprzęt Specialized
-
Aktywność Jazda na rowerze
A jednak. Jadę na wycieczkę do Kazimierza! Pogoda mi sprzyja. Poranek jest pogodny i rześki. Zapowiada się słoneczny dzień. Wstaję przed godz. 6.00. Toaleta, śniadanie, kanapki na drogę i jestem gotowa. Trasa zaplanowana oraz wgrana do Garmina. Zatem... Witaj przygodo! Kiedyż to ja byłam na rowerowej wycieczce!? Nie pamiętam!
Wszystko zdaje się być idealnie przygotowane, więc dlaczego moją głową zawładnęła natrętna myśl o kapciu?! Nie, to nie może się wydarzyć, przecież ja nie jestem przygotowana na taką ewentualność! Sio złe myśli!
Pierwszy przystanek zaplanowałam w Kocku. Jadę bocznymi drogami. Cisza, spokój. Sporadycznie mija mnie jakieś auto.
Zatrzymuję się na Rynku. Dziś króluje tu niestety betonoza.
Głównym punktem kockiego rynku jest Kościół parafialny Wniebowzięcia NMP. Ten klasycystyczny kościół został zbudowany w latach 1779-1780 według projektu Szymona Bogumiła Zuga. Sześciokolumnowy portyk z tympanonem tworzy frontową elewację. Przy świątyni stoją dwie dzwonnice wzniesione na planie kwadratu.
Ważniejszym z zabytków Kocka jest klasycystyczny pałac Anny Jabłonowskiej. Wzniesiono go w 1780 r. i przebudowano w 1840 r. Zespół pałacowy składa się z budynku głównego i dwóch jednakowych oficyn, które ćwierćkolistymi łukami parterowych krużganków łączą się z pałacem. Za pałacem teren opada tarasami ku szerokiej dolinie Wieprza. Park krajobrazowy, otaczający kompleks mieszkalny z trzech stron, zajmuje powierzchnię czterech hektarów. Od 1984 r. pałac stanowi siedzibę Państwowego Domu Opieki Społecznej im. Macieja Rataja
Jadę do Woli Okrzejskiej. Chcę zwiedzić Muzeum Henryka Sienkiewicza. Jest wprawdzie poniedziałek - dzień, w którym muzeum jest zamknięte, ale przecież to nie jest taki zwykły, tylko świąteczny. Liczę, że muzeum będzie otwarte.
Muzeum utworzone zostało w 1966 r. w oficynie dworskiej, w której 5 maja 1846 r. urodził się Henryk Sienkiewicz. XIX-wieczne założenie dworskie składało się niegdyś z dwóch równolegle ustawionych do siebie budynków o podobnej bryle architektonicznej i rozmiarach. Otoczone było parkiem krajobrazowym w stylu angielskim, którego drzewostan zachował się do dziś. Z dawnego zespołu architektonicznego po II wojnie światowej i późniejszej dewastacji do dziś przetrwała oficyna dworska odremontowana w latach 1965 - 1966.
Muzeum jest zamknięte. Będzie więc powód, aby przyjechać tu ponownie.
Kolejną atrakcją na mojej wycieczkowej trasie jest Kopiec Henryka Sienkiewicza w Okrzei. Na kopiec jednak nie wchodzę. Powód. Złapałam kapcia w Okrzei!!! Serio. W torbie podsiodłowej mam jedynie łatki, nie mam kleju, łyżek do zdejmowania opony, pompki. Tak się wybrałam na wycieczkę. Czar prysł na +-70 km. A jednak!!! Są dobrzy ludzie na tym świecie!!! Zatrzymuję pana jadącego skuterem. On pomaga mi z kołem. Idziemy do jego brata. Pan z zapałem zabiera się za łatanie dętki. Ja sprawdzam, czy w oponie nie został jakiś kolec. Łatka naklejona, dętka na próbę napompowana i... Obok łatki jest dziura - ucieka powietrze. Bywa i tak. Zaklejenie zajęło wprawdzie półtorej godziny, ale najważniejsze, że jadę dalej. Staram się nie myśleć o tym, czy łatki wytrzymają. Sio złe myśli.
Z Okrzei do Żyrzyna jadę przez Grabów Szlachecki, Grabów Rycki, Nowodwór, Zosin, Baranów, Żerdź. Mam wrażenie, że droga na całym odcinku prowadzi pod górę. Wiatr jakby wiał w twarz. Ledwo jadę. W Żyrzynie robę chwilę postoju na kanapkę. Przede mną najgorszy odcinek do Puław i stąd do Kazimierza. Nie lubię drogi z Żyrzyna do Puław, nie ma utwardzonego pobocza, jezdnia jest wąska. Nazywam tę drogę - drogą rowerowych samobójców :)
W Puławach czeka mnie kolejna niespodziewajka. Wyczerpały się baterie w Garminie. Przecież przed jazdą założyłam nowe!!! Na szczęście na mojej trasie jest stacja paliw. Są paluszki! Chcę zapłacić Blikiem i co... Kasa się zawiesiła. Czy to się dzieje naprawdę!? Na szczęście czekam jedynie kilka minut na powrót kasy do żywych technicznie :)
Do Kazimierza pozostało już tylko 12 km. Sytuacja na drodze zagęszcza się, aut przybywa. Za Bochotnicą zaczyna się korek. Przed rogatkami Kazimierza uciekam z jezdni na chodnik biegnący wzdłuż Wisły. Prowadzę rower. Idę powoli w tłumie spacerowiczów. 
Dochodzę do kazimierskiego rynku. Kupuję koguta i uciekam. Będzie okazja, aby Kazimierz odwiedzić w mniej turystycznej porze.
Jadę bocznymi drogami do Nałęczowa. Do miejscowości Rzeczyca Kolonia jest bardzo dobra nawierzchnia. Odbijam w kierunku Rąblowa i asfalt nie jest już pod szosowe koła. Widoki za to są przednie. 
Droga w Rąblowie
Do Nałęczowa wjeżdżam Szlakiem Wyżynnym. Nawierzchnia bardzo dobra, ale trzeba się nakręcić pod górę.
W Nałęczowie czeka mnie kolejna niespodziewajka. Park zdrojowy jest w remoncie. Szukam ładnego kadru choć na jedną fotkę.
Z Nałęczowa jadę do Garbowa. Trasę poprowadziłam oczywiście bocznymi drogami przez Czesławice, Ludwinów, Gutanów. Teren jest pofalowany, droga wiedzie wśród uprawnych pól. Przypomina mi to Ponidzie.
Czas mnie nagli. Mijam Garbów, dojeżdżam do Kamionki, a stąd do Kozłówki. 
Powoli zbliża się wieczór, a ja zbliżam się do domu.
Kategoria Rekordy, Wycieczki
