Jedenastka z przodu :))))

Sama nie wiem, jak to się stało. Dziś pojawiła się nowa cyferka z przodu mego licznika! A że zbiegło się to z moim małym świętem, świętowałam na rowerze. Zrobiłam sobie wycieczkę do Okuninki nad Jezioro Białe.



Prawie najkrótszą trasą pognałam w kierunku Włodawy. Znak ostrzegał mnie przed śniegiem :) Tylko gdzie ten ŚNIEG!!! Temperatura i klimaty na trasie wiosenne.


Znalazłam zagłębie jemioły. Widać, że święta tuż. Miałam ochotę zatrzymać się pod jemiołą, a może ktoś fajny przejeżdżałby na rowerze i również by się zatrzymał ;)))

Rowerzysty ani na lekarstwo. Cóż było robić. Pognałam dalej.....
A może powinnam zadzwonić..... ;)))

Byłoby to zbyt ryzykowne. W pobliżu znajdował się malowniczy drewniany kościółek. .... :) Jak nic zaciągnąłby mnie przed ołtarz, a wtedy klops! :)))

Tylko czy taki rowerowy kamikadze miałby szanse u fajnego rowerzysty....

Choć poprawiłam fryzurę w urokliwym salonie :)

A jemioła kusiła... :)

W takim radosnym nastroju pomykałam dalej. A do Włodawy coraz bliżej....

Nareszcie jest! Włodawa!

Jeszcze chwila i byłam w Okunince.

Nad Jeziorem Białym pustki..... coś dla mnie :)



Zaintrygowała mnie reklama na ścianie pewnego hoteliku.... Jak nic przyjadę tu w sezonie. Ten prysznic.... :)))

Okuninka przypominała wymarłe miasteczko.

Wszędzie pusto.....

.... ale bardzo światowo ;)


A dalej powrót do domu trasą w kierunku Chełma.
Zaraz za Okuninką bardzo smutny obraz. Co się stało tym drzewom?

To moje ulubione skrzyżowanie :) Prawie w domu.


To mój ulubiony sklepik, do którego wstępuję za każdym razem goniąc tą trasą :)

Od sklepiku do domu pozostało mi dokładnie 71,37 km. Za około godzinę dopadła mnie ciemność.
Fajnego rowerzysty nie spotkałam :( 
Dzisiejszy wpis trochę humorystyczny, trochę frywolny, bo przecież kto jubilatowi zabroni żartować w ten jedyny dzień w roku :))))