Powitanie Nowego Roku

Obudziłam się po godz. 7.00. Wyjrzałam przez okno - pochmurno, ale nie pada. Sprawdziłam aplikację pogodową - przed południem będzie padać. Nie miałam problemu z procesem decyzyjnym. Jadę. Powitam Nowy Rok rowerowo! Niech to będzie dobry znak na nadchodzące miesiące! 
Skoro ma padać, bezpiecznie będzie pokręcić się dookoła domu. Wybór jest oczywisty - ścieżka wzdłuż wojewódzkiej. Skręcę tu, skręcę tam i może być całkiem ciekawie.

Parczew. Kilka lat temu przeprowadzono rewitalizację rynku. Piękne stare drzewa i fontannę zastąpiono betonozą...

Betonoza w wydaniu Bożonarodzeniowym 





Podobno młodym podoba się nowy rynek. Mi nie bardzo. Fajnie było rozsiąść się z lodami na ławeczce w cieniu pod drzewem. Teraz też można usiąść na ławce, ale to już nie to.
Wróciłam na ścieżkę. Jadę do Lubartowa. Jednak nie byłabym sobą, aby gdzieś nie skręcić. Za Parczewem odbiłam w drogę nr 814. Przejechałam 7 km i zrobiłam zawrotko-nawrotkę. 


To już Lubartów. Pałac Sanguszków. Jego historia sięga XVI wieku i wiąże się wojewodą lubelskim i ruskim - Piotrem Firlejem, który w 1534 r. na podstawie przywileju lokacyjnego nadanego przez króla Zygmunta I, zakłada miasto zwane Lewartowem i rozpoczyna budowę zamku obronnego. Po śmierci ojca posiadłość obejmuje, syn Mikołaj, a po jego śmierci dobra lewartowskie wraz z zamkiem przechodzą na własność Mikołaja Kazimierskiego, który był ożeniony z Elżbietą Firlejówną. W 1643 r. właścicielem majątku zostaje ks. Władysław Dominik Zasławski, a w 1678 r. posiadłość otrzymuje w spadku ks. Dymitr Jerzy Korybut Wiśniowiecki. Po jego śmierci w 1688 r. majątek przechodzi w ręce marszałka wielkiego koronnego Józefa Karola Lubomirskiego. W 1693 r. zamek zostaje przebudowany według projektu Tylmana z Gameren. Podczas wojny północnej zamek zostaje częściowo zniszczony. W 1705 r. księżna Maria Lubomirska wnosi w posagu majątek lewartowski księciu Pawłowi Karolowi Sanguszce. W 1710 r. po śmierci żony miasto i zamek przejmuje książę Sanguszko i przeprowadza przebudowę zamku na barokową rezydencję. Prace budowlane prowadzi Paweł Antoni Fontana, który jest nadwornym architektem księcia. W 1744 r. na mocy przywileju Augusta III następuje zmiana nazwy miasta Lewartów na Lubartów. Od 1839 r. pałac bardzo często zmienia właścicieli, którymi są min: Bank Polski, Stanisław Mycielski, ponownie Bank Polski, Ludwik Grabski. W 1925 r. pałac wraz z ogrodem zostaje zakupiony przez zgromadzenie zakonne Braci Kresowych, którego celem było utworzenie tutaj zakonu i szkoły. W 1933 r. w rezydencji pałacowej wybucha pożar, który niszczy całe wnętrze i dach budynku. Ruiny pałacu z ogrodem w latach 1935-1938 wykupuje Zarząd Miejski. W okresie okupacji następuje dalsza dewastacja budynku. Dopiero w 1947 r. podjęto się kompleksowej odbudowy całego obiektu. Prace przy odbudowie pałacu i rekonstrukcji parku trwają, aż do końca lat 70 tych XX wieku. Obecnie pałac jest siedzibą władz powiatu i miasta.


W oddali widać Bazylikę mniejszą św. Anny. Zbudowana w stylu barokowym w latach 1733-1738, wg projektu Pawła Antoniego Fontany. Fundatorem kościoła był Paweł Karol Sanguszko.

Ponownie wracam na ścieżkę. Na liczniku mam 65 km, a do domu 31 km. Dojeżdżam do swojej drożyny i... nie skręcam, jadę dalej ścieżką. Grzechem byłoby nie dokręcić do setki. Robię kolejną nawrotko-zawrotkę. Wczoraj było 101 km, to dziś może ciut więcej? Niech to będzie ROK na 102!


Dwa km przed domem zaczęło mżyć. Prognoza się sprawdziła, ale ja zdążyłam przed deszczem powitać Nowy Rok setką na rowerze :) Życzę sobie i wszystkim chorym na cyklozę pięknych rowerowych dni w 2024 r.