Rowerzystka czy psychoterapeutka?

Nowe oponki bardzo kusiły, ale coś wisiało w powietrzu, coś co stawiało dzisiejszy wypad na rower pod znakiem zapytania. Zaczęło się po pracy. Już miałam wychodzić, gdy zatrzymał mnie telefon od kolegi, z którym kiedyś jeździłam na rowerze. Czas mijał, a on mówił i mówił.... Po powrocie do domu błyskawicznie poradziłam sobie z obowiązkami i gdy biegłam wskoczyć w rowerowe ciuchy przyszedł znajomy. Słuchałam, potwierdzałam, zaprzeczałam, wyjaśniałam, tłumaczyłam, wspierałam.... i tak przez godzinę, a rower czekał. Nareszcie! Wsiadłam, jadę i myślę, czy uda mi się poprawić średnią i nagle olśnienie! Dwa dni wcześniej, po powrocie z próbnej jazdy na nowych oponach umyłam rower po zagranicznych wojażach i nie nasmarowałam łańcucha! Przegrałam z komarami, a wczoraj zapomniałam dokończyć rowerową toaletę. Może mój Scott to przeżyje, ale co ze średnią?! A może smar nie ma tu nic do rzeczy, może to taki rąbek u spódnicy złej tańcownicy :) Nie miałam czasu na zbytnie zagłębianie się w tajniki technicznych zalet smaru do łańcucha, bo odezwał się mój telefon. Nie chcąc zaniżać i tak niskiej średniej zdecydowałam się na chwilę postoju. Dzwonił znajomy, niby chciał tylko zapytać co słychać, a ponownie, tym razem przez pół godziny słuchałam, potwierdzałam, zaprzeczałam, wyjaśniałam...
Jakby tego było mało bidon z piciem został w domu.Tym razem ja wykonałam telefon do koleżanki z prośbą o szklankę wody :) Gdy kończyłam trzecią szklankę wody gazowanej "Polaris" odezwał się mój telefon. Koleżanka. Tylko się rozłączyłam... kolejny telefon. Już miałam odjeżdżać.... kolejny telefon. Znajoma z pracy. Potrzebowała porady. Tym razem nie poszło szybko. Tak spędziłam kolejną godzinę "na rowerze". Efekt był taki, że skróciłam trasę i wróciłam do domu później niż zamierzałam.
Kim ja dzisiaj byłam jadąc na rowerze - rowerzystką, czy psychoterapeutką :)))