Udało się!!! :)))

Od kwietnia pokonuję miesięcznie dystans 1000 km. Byłam wręcz pewna, że we wrześniu nie uda mi się ten wyczyn, bo i dni krótsze i więcej obowiązków w domu i pracy. A jednak udało się! Dzisiaj przejechałam tysięczny wrześniowy kilometr :) Super!
Pogoda była idealna do jazdy - lekki wietrzyk, słoneczko, umiarkowana temperatura. Scott nie jechał, a płynął po drodze. Żal, że miałam tylko chwilę na rower...

Ciemną nocą

Dni są coraz krótsze.... Dobrze,że mam fajną lampeczkę:)

Malinówki

Po obiedzie wybrałam się na niedzielny rowerowy spacer. Pogoda typowo jesienna - pochmurno, ale temperatura dosyć przyjemna. Zaczęłam, jak to mam w zwyczaju standardowo - stawy, ścieżka (cała) i dom na skrót :) I właśnie jadąc skrótem, miedzy jedną, a drugą miejscowością spotkała mnie bardzo smaczna niespodzianka. Nieopodal drogi w przydrożnym rowie zauważyłam jabłoń obsypaną dorodnymi czerwonymi jabłkami. Poczęstowałam się dwoma :) Okazało się, że są to moje ulubione malinówki. Ależ były pyszne :)
Tuż przed domem spotkała mnie kolejna "niespodzianka". Zbliżając się do skrzyżowania zauważyłam, że zapaliło się zielone światło, przyspieszyłam, jechałam na wprost i gdy wjechałam na skrzyżowanie niemalże uderzyło we mnie auto skręcające w lewo. Za kierownicą siedział starszy mężczyzna, obok starsza pani, pewnie im się spieszyło, a jakiś rower, co tam... Na szczęście zdążyłam wyhamować. Ciekawe, czy ten kierowca mnie zauważył...
O mały włos nie zdążyłabym sprawdzić się jako dawca szpiku kostnego. Tak, tak, dzisiaj rano zarejestrowałam się jako dawca szpiku. Ciekawe, czy gdzieś tam jest mój bliźniak genetyczny. Jak wszyscy zarejestrowani dawcy bardzo chciałabym komus pomóc....

Jesienna setka

Dzisiejsza setka była pierwszą jesienną setką w tym sezonie. Wprawdzie mamy jeszcze kalendarzowe lato, ale dzisiejszy dzień był bardzo jesienny - pochmurno, mgliście  - szaro buro, a do tego rano padał przelotnie drobny deszcz. Aby móc wyrwać się na rower wstałam o godz. 4.30. Obowiązki rodzinno-domowe przede wszystkim. Do godz. 14.00 uporałam się ze wszystkim, łącznie z upieczeniem trzech ciast :) i pognałam na rower :)))))
Zrobiłam trasę treningowego kółeczka z przed Rudawskiej Wyrypy. Dawno nie jechałam tą "pierwotną trasą", bo ostatnio eksperymentuję z kółeczkami. A dzisiaj było standardowo - stawy, rundka nad jeziorem Białym, Ostrów Lubelski i dom :)

Czasówka :)

Wyskoczyłam na rower, aby ot tak popedałować po pracowitym dniu, aby się nacieszyć:) Po powrocie okazało się, że połączyłam przyjemne z pożytecznym - wykręciłam średnią powyżej 25 km/h, jak za dobrych wakacyjnych czasów :)

Ósemeczka z przodu

Kolejny tysiączek w tym sezonie! Ależ fajnie!!! :)))

Wieczorny spacer

Choć na chwilę, choć na moment, choć na wieczorny spacer....

Zwiastuny jesieni

Po powrocie z pracy uciekłam na rower :) Popołudnie było jakby letnie - słońce, błękitne niebo, a jednak... Porywisty wiatr i szybko zapadający zmrok zwiastują jesień.....

:)

Ósma rocznica

Dzisiaj mija ósma rocznica mojej pierwszej setki. Pamiętam ten dzień, jakby to było wczoraj... Ależ to było wyzwanie! Sto kilometrów!
Jakaż byłam z siebie dumna. Setkę pokonałam na początku tygodnia, we wtorek lub środę, a w niedzielę zmierzyłam się z dystansem 120 km. W tym czasie jechał nasz rodzimy tour i najkrótszy etap liczył właśnie 120 km. Chciałam być, jak ci wspaniali kolarze :) Dałam radę, zrobiłam 120 km! Jakaż byłam z siebie dumna!
Mój wyczyn pilotował kolega, ten od magicznej średniej 30 km/h. Rzucił hasło, że jedzie na 150 km, skoro ja przejechałam 120 km. Oczywiście pojechaliśmy razem :) Było to w sobotę, siedem dni po moich 120 km. Kolega dał radę, mój rower również, ja psychicznie również, ale niestety wysiadły mi kolana jeszcze grubo przed setką. Ból był okropny, jakby ktoś wbijał w kolana cienkie i długie gwoździe. Jak jechałam, to myślałam, że nie będę w stanie zejść z roweru, a jak się już zatrzymałam, to myślałam, że nie będę w stanie wsiąść na rower... Jechałam za kolegą, raz odjeżdżał dalej, raz się zbliżałam do niego. O swojej niedyspozycji nic nie powiedziałam, nie dałam po sobie poznać, że bolą mnie kolana. Zapewne moja niedyspozycja była spowodowana zbytnim wysiłkiem w tak krótkim czasie, gdyż jeździłam "czynnie" dopiero od wiosny i nie na takie dystanse, a po drugie miałam z pewnością źle ustawione siodełko. Ból kolan ustąpił po kilku dniach. Dopiero po pewnym czasie przyznałam się koledze, że część trasy przejechałam z "gwoźdźmi w kolanach". Był zaskoczony tym, że nie narzekałam na trasie i nic nie dałam po sobie poznać :)
Dzisiaj setka to dla mnie dystans treningowy. Od pierwszej setki przejechałam mnóstwo setek, ale ta pierwsza była najważniejsza i zawsze będę o niej pamiętać :)