2018-10-11

Mimo urlopu jestem straszliwie zapracowana :) Np. dzisiaj po południu zabrałam się do rozpakowania Scotta z pokrowca. Biedaczysko od powrotu tkwił w zamknięciu. Okazało się, że w przednim kole nie ma powietrza. I właśnie to, było to, czyli pretekst do technicznego treningu pod bacznym okiem Starszego. Jeszcze trochę, a będę mistrzynią w rozkręcaniu/składaniu roweru, zmianie dętek, zakładaniu tylnego koła :) Uśmiech zażenowania pojawia mi się na twarzy na wspomnienie "mocowania się" z tylnym kołem na wyprawie przez  kolegę. Ja nie potrafiłam założyć tylnego koła, to fakt, ale teraz zajmuje mi to chwilę. Do spraw technicznych podchodziłam, jak do jeża. Wmawiałam sobie, że nie potrafię. Z podziwem patrzyłam na inne rowerzystki, które na swoich blogach rozpisywały się, czy to o "załataniu" dętki, czy o innych kwestiach serwisowych. Jakieś tam podstawowe czynności byłam w stanie wykonać, ale zajmowało mi to tyle czasu, że... Jednak podróże kształcą, a trening czyni mistrza. Dętkę załatam, koło, nawet tylne założę, pedały przykręcę, kierownicę także :) Łańcuch oczywiście także wyczyszczę i nasmaruję. Gorzej z ustawieniem przerzutek, ale z telefoniczną pomocą Grzesia także dam radę :) Uff... 
Gdy już tak potrenowałam i odwiozłam Mamę na spotkanie z siostrą zadzwoniła Tereska - jest na rowerze, czy do niej dołączę, robi mini kółeczko. Ona jest ho, ho, a ja w domu. Zanim się ubrałam, zanim założyłam podsiodłówkę, aby zamocować tylną lampeczkę, zanim wyjechałam... Doścignęłam ją na 15,76 km na wojewódzkiej. Do 15,76 km jechałam w swoim tempie, a że zaczęło się robić jakoś chłodno i zależało mi na doścignięciu koleżanki, całkiem nieźle mi się pedałowało ze średnią 28 km/h :) Potem to już był pełen luz i gadanie, gadanie, gadanie... Nie wiedziałam, że na odcinku około 10 km można się aż tak nagadać. A do domu wróciłyśmy, gdy było już zupełnie ciemno :)